PTSS en Sporten [deel 1]

In 2020 is er een Post Traumatische Stress Stoornis bij mij geconstateerd. PTSS is een gevolg van een nare ingrijpende gebeurtenis in je leven. Je kan hierbij denken aan geweld of een ongeluk. De kans is groter om PTSS te krijgen als je vaker nare gebeurtenissen hebt meegemaakt in je leven, maar ook als je in je jeugd niet goed genoeg hebt leren omgaan met het actief aanpakken van problemen.

PTSS uitte zich bij mij vooral in woede, verdriet, angst en nachtmerries. Ik had last van het steeds opnieuw herbeleven van nare gebeurtenissen.  Dit gebeurde overdag in mijn gedachtes en s’ avonds in mijn slaap. Het weinig slapen leidde tot onrust en onrust leidde tot hyperventilatieaanvallen, angstaanvallen en depressieve gevoelens. Ik had vaker op een dag hartkloppingen, spanning, onrust en hapte naar adem omdat ik niet meer kon relativeren.

De klachten ervaarde ik als heel heftig en gingen niet vanzelf weg. Het voelde alsof deze klachten eindeloos doorgingen en ik hier nooit uit zou komen. Ik wist niet precies hoe ik met deze gedachtes en gevoelens moest omgaan maar wel dat ik deze battle moest aangaan.

Ik had de keus gemaakt om volledig te stoppen met werken en mij te focussen op herstel.  Ik heb verschillende behandelingen gehad, onder andere EMDR, om mijn trauma’s te verwerken. Maar ook voerde ik veel gesprekken met mensen uit mijn omgeving die ik vertrouwde. Ik merkte dat het mij niet optimaal lukte om mij goed te voelen, omdat ik ook niet meer lekker in mijn vel zal en heel wat was aangekomen door de grote mate stress die ik had.

Op dat moment had ik als doel gesteld om weer gezonder te eten en meer te bewegen, maar ik had nog geen idee hoe ik dit moest aanpakken.

Doordat ik volledig gestopt was met werken, probeerde ik elke dag 1 taak te volbrengen. Omdat ik kampte met depressieve gevoelens was dit soms heel moeilijk om echt na te komen. Ik stelde kleine doelen voor mij zelf op. Zoals een halfuurtje wandelen per dag. In het begin lukte dit niet en elke keer als het mij niet lukte werd ik zo kwaad op mij zelf. Ik had het idee dat ik faalde. Hoe kon zo een simpele doel mij niet lukken?

Doordat dit mij niet lukte, maakte ik dit bespreekbaar met mijn psycholoog en kreeg ik als tip om hier een opdracht van te maken. Nog steeds dacht ik, hoe buig ik zo een simpele doel om naar een opdracht?

Ik sprak met een vriendin af om samen boodschappen te halen, of dat ik na haar toe wandelde om even hallo te zeggen. Op deze manier wist ik dat iemand op mij wachtte en wilde ik het dus ook echt waarmaken om uit huis te gaan.

Door bezig te zijn en te ervaren dat mensen positief met mij omgingen en alle begrip voor mijn situatie hadden, lukte het mij met baby stapjes om steeds meer te doen. Ik kreeg ook steeds vaker terug dat ik heel open en transparant was waardoor er vanuit alle kanten rekening werd gehouden met mij. Mede dankzij de gesprekken met de psycholoog en mijn naaste, leerde ik om goed naar mij zelf te luisteren in plaats van mij zelf voorbij te gaan en mijzelf steeds op de tweede of derde plek te zetten.

Het voelde iedere keer als een kleine overwinning als het mij lukte om een doel te behalen.

Ik besefte mij dat ik dit gevoel vaker wilde hebben en begon weer met het oppakken van kickboks-lessen bij mijn broertje. Dit bouwde ik op en als snel merkte ik dat dit een uitlaatklep voor mij werd waar ik heel veel woede en verdriet in kwijt kon. Op een gegeven moment merkte ik aan mij zelf dat ik niet kon wachten tot de volgende les en kreeg ik weer plezier in iets. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik dit gevoel weer voor het eerst ervaarde. ‘Ik dacht, als ik plezier voel, dan is er ook een kans dat ik uit deze mentale en fysieke strijd kom’?. Ik wilde dit gevoel blijven ervaren en vasthouden, dus bleef ook doorgaan met het volgen van deze lessen.

Doordat dit goed voelde, snakte ik steeds naar meer. Hierdoor ging ik vaker zwemmen, wandelen of hardlopen. Ik voelde me mentaal zoveel gezonder en zo veel beter en ontwikkelde weer kleine geluksmomenten.

Tijdens een gesprek met een van mijn beste vrienden ontdekte ik ook qua voeding wat het beste bij mij paste. Hij heeft mij hier veel over verteld en geleerd. Hoe ik met voeding ben omgegaan, zal ik vertellen in mijn volgende blog.

Ik kan mij voorstellen dat mijn verhaal vragen kan oproepen bij jou als lezer. Als je interesse hebt naar de inhoud van de PTSS gesprekken, het motiveren van jezelf of andere vragen hebt met betrekking tot mijn verhaal, dan kun je dit hieronder laten weten en zal ik je vragen proberen te beantwoorden!

Tot snel weer en bedankt voor het lezen =) --> lees verder in deel 2 

• Natasja 06 / Jun / 2022 @ 12:46

  Wat goed om te lezen dat bewegen, sporten en goede voeding een deel van je herstel hebben uitgemaakt. Ik begeleid mensen met PTSS en zie heel waardevolle tips die ik zeker ga gebruiken! Dank je wel voor het delen van je verhaal, ik kijk uit naar de volgende